Dit is echt een uurtje om te kletsen, je ei kwijt te kunnen.
Herken je dat? Dat je je verhaal wil vertellen aan een vriendin, een zus of aan je moeder en dat ze 3 zinnen luisteren? Vervolgens beginnen ze over hun eigen kindje of over de plannen van het komende weekend of hebben ze allemaal ideeën hoe je het anders zou kunnen doen.
Of dit: dat je gewoon even je verhaal kwijt wil, wil klagen over hoe erg het is om net verse moeder te zijn, of over je partner die niks doet op jouw manier, of over hoe erg je het zat bent om de hele dag aan te staan en je niet eens weet hoe en wanneer je onder de douche kunt? En dat je baalt dat je nu zo vergeetachtig bent terwijl je een olifantengeheugen hebt…of had…
Of deze: je bent recent verhuisd en in je nieuwe woonplaats ken je nog niemand, of je hele familie woont in het buitenland. Even snel een koffie’tje doen is een hele onderneming, terwijl je er wel behoefte aan hebt.
Als laatste dan: je hebt alleen maar mensen om je heen waarbij het (ogenschijnlijk) allemaal van een leien dakje gaat en wiens kind het beste en het eerste in alles is, het huilt nooit en het eet goed. Van gebroken nachten hebben ze nog nooit gehoord. Jouw worstelingen met het ouderschap kun je niet kwijt omdat daar geen ruimte voor is, je voelt je alleen maar ellendiger worden.
Op deze momenten heb je waarschijnlijk geen behoefte aan allerlei goed bedoelde adviezen of andermans verhalen of steun en begrip voor je partner. Nee, jij wil je gehoord en gezien voelen.
Voor dit soort situaties is er Mama-gesprek. In deze gesprekken mag je gewoon even spuien, het is geen therapie, geen behandeling, niks. Ik luister naar je, ik help je om deze ruis even uit je systeem te krijgen. Gewoon even ventileren zodat je daarna je leven weer aankan en je je verse baby (of niet meer zo’n verse baby) weer stevig kunt knuffelen zonder te bedenken waarom je er ook alweer aan was begonnen.
Kom gewoon even je verhaal doen, even babbelen en ventileren. Ik heb verse thee en een koekje. Mama-gesprek is er voor jou.