Een ode aan de geboortepartner
Je bent echt niet nutteloos als partner van een bevallende vrouw. Integendeel, je bent enorm nuttig. Sommige zwangeren gaan ervan uit dat de geboortepartner tijdens de bevalling gewoon gaat helpen en alles al van nature kan doen. Andere zwangeren worden boos als de geboortepartner tijdens de bevalling niet precies doet wat ze zeggen. Dit is eigenlijk wel een beetje raar: voor allebei is het nieuwe materie, zeker als je voor de eerste keer een kindje verwacht.
Het is handig om het er tijdens de zwangerschap eens een keer over te hebben, bijvoorbeeld tijdens een etentje of in plaats van een Netflix-avondje. Wat verwacht je eigenlijk als zwangere van je geboortepartner tijdens bevalling? Wat moet hij of zij wel doen? En wat absoluut niet? En vind je dat oké? Kun je daar mee leven? Zo niet, wat is dan de oplossing hiervoor?
Stel: je hebt een partner die heel rustig is, een vredelievende en conflict vermijdende persoon. Deze gaat niet in tegen het advies van een zorgprofessional en waarschijnlijk gaat hij of zij ook niet voor je op de barricade tijdens de bevalling. Helemaal prima, daarom ben je waarschijnlijk op hem of haar gevallen, maar het is wel iets om over na te denken. Kan hij of zij ertegen als je vergaat van de pijn? Kan hij of zij je troosten of klapt hij of zij dan juist dicht? Het is niet erg als jullie wensen uit elkaar lopen. Het is juist wel handig om dit van tevoren te weten. Dan kun je namelijk een plan B bedenken. Het inhuren van een doula is dan bijvoorbeeld een optie.
Wat kan je als geboortepartner tijdens de bevalling doen?
Waarschijnlijk meer dan je denkt! Hier komt een lijstje:
- Massage
- Er gewoon zijn en niks doen of zeggen
- Haar hand vasthouden
- Tegendruk geven op de rug of het stuitje tijdens een wee
- Haar voorhoofd nat maken met een washandje als ze het te warm heeft
- Haar cheerleader zijn
- Haar stoel/bed/bank zijn
- Je arm aanbieden zodat ze er keihard in kan knijpen tijdens een wee (gedeelde smart is halve smart)
- Met haar meedenken over opties als ze pijnstilling wil of als er over andere dingen beslissingen moeten worden gemaakt
- Eten en drinken aangeven
- Met haar meedansen of bewegen
- Met haar mee in het bevalbad gaan zitten
- Met haar mee onder de douche gaan staan. Zowel in het bad als onder de douche kan je haar masseren of tegendruk geven op haar rug of stuitje tijdens een wee. Tussen de weeën door kun je een kussen zijn.
En soms wil ze gewoon even helemaal niks…
Mijn eerste en mijn tweede bevalling
Bij mijn eerste bevalling duurden de kussen van mijn man mij echt veel te lang (normaal gesproken is dat natuurlijk geen probleem). Ik dacht bij elke kus: ‘opschieten joh, ik heb hier geen tijd voor!’ Ik vond het zielig om hem weg te duwen, maar prettig was anders.
Bij mijn tweede bevalling was hij de held van de dag. Bij elke heftige wee drukte hij op mijn onderrug of stuitje. Best fors, maar dat zorgde voor tegendruk en minder pijnlijke weeën. Met de tegendruk creëer je namelijk een tweede pijnprikkel. Je hersenen pikken het pijnsignaal van de tegendruk sneller op dan die van de wee. Daardoor voel je de wee minder erg. Het zorgt er ook nog voor dat er endorfine wordt aangemaakt (de lichaamseigen pijnstiller). Dit zorgt weer voor rust en ontspanning in je lijf, waardoor er weer een wee wordt aangemaakt… en zo verder. De weeën werden door deze stevige tegendruk dus super effectief. Ik had binnen no-time volledige ontsluiting en perste mijn dochter er binnen een paar weeën uit. Drie kwartier ervoor had ik nog een enorme weeënstorm in de auto en gilde ik het alleen maar uit van de pijn. Manlief heeft ons ondanks dit geweld veilig in het ziekenhuis gekregen.
Hoe ga ik om met de emoties van mijn bevallende partner?
Dit brengt me bij de reacties van de bevallende partner richting haar man of vrouw. Die kunnen soms écht heftig zijn. (Al ben je misschien al wat gewend geraakt aan de moodswings tijdens de zwangerschap). Schreeuwen, huilen, schelden, je de kamer uitsturen, je wegduwen, jou de schuld geven van de ellende waar ze nu in zit. Noem het maar op. Hopelijk kunnen jullie er na afloop om lachen, maar tijdens de bevalling is de sleutelzin: ‘neem het niet persoonlijk!’ Word er niet kwaad of verdrietig van. Zij zit heftige pijnen weg te puffen en heeft dit even nodig. Het heeft niks met jou te maken. Jouw partner is jullie kind aan het baren, dat is haar taak. Jouw taak is om voor haar te zorgen. Zorg voor alles wat ze nodig heeft, ze zal je er eeuwig dankbaar voor zijn. Stel je ten dienste van haar op en zorg ervoor dat ze de meest veilige en fijne plek krijgt om te bevallen. Dit is jouw belangrijkste taak. Eventuele escapades in gedrag mag je na een paar maanden tegen haar zeggen, (al ben je dat waarschijnlijk tegen die tijd allang weer vergeten en zijn jullie druk met jullie nieuwste gezinslid).
Veel mannen voelen zich machteloos als ze hun partner met veel pijn zien en blokkeren hierdoor misschien, ze weten niet goed wat ze moeten doen.
Je partner is NIET ZIELIG tijdens een bevalling. Ja, ze heeft pijn en ja, het is waarschijnlijk heel zwaar allemaal en ja, ze is heel moe, maar ze heeft er echt helemaal niks aan als je haar zielig gaat vinden en medelijden met haar gaat krijgen, haar gaat zitten sussen of met haar mee gaat zitten huilen. Daar heeft ze niks aan. Ze heeft veel meer aan een sterke partner, aan een rotsblok, haar rots in de branding. Hij of zij mag best meehuilen, maar dan vanuit gelijkwaardigheid, niet vanuit medelijden.